Indian Summer της Lucy Maurice

Indian Summer της Lucy Maurice

"Κοιτάξτε αυτό το μέρος! Ξέρετε, εδώ, υπάρχουν όλα τα μυστικά του κόσμου ". Σε ένα συνηθισμένο καφέ ενός σιδηροδρομικού σταθμού, ανάμεσα σε ταξιδιώτες που τρέχουν να προλάβουν τα τρένα τους, η Λώρα και η Στέφη, ενώ ακολουθούν τα βήματα μιας καλά προβαρισμένης ρουτίνας συναντιούνται απρόσμενα με 10 γυναίκες ή μήπως με 10 προβολές του εαυτού τους; Η ζωή, η αλλαγή, η προετοιμασία, το επόμενο βήμα… το όνειρο και η πραγματικότητα. Indian Summer…

Το Indian Summer , ένα από τα πρώτα θεατρικά έργα της Lucy Maurice ανέβηκε για πρώτη φορά στο Upstairs του Landor Theatre του Λονδίνου, το Σεπτέμβριο του 1996, με την συγγραφέα να υποδύεται τo ρόλο της Στεφη. Εκ τότε, έχει ανέβει σε αρκετές διαφορετικές εκτελέσεις από την Αγγλία μέχρι την Αυστραλία και την Νέα Ζηλανδία αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές και αρκετά βραβεία σε θεατρικά φεστιβάλ (1ο βραβείο καλύτερου έργου και βραβείο α’ γυναικείου ρόλου στο φεστιβάλ της Pahiatua ,2002). Σε αυτό το εντυπωσιακό της ντεμπούτο, η Lucy Maurice ακροβατεί ανάμεσα στην απελπισία και το χιούμορ δίνοντας μια γλαφυρή εικόνα της γενιάς του «πάρε τη ζωή σου στα χέρια σου».

Μερικές κριτικές για το έργο:                                                  
«Καλογραμμένο, το Indian Summer είναι από τα πιο αξιόλογα δείγματα στο είδος του...». What’s on newspaper.
«Υπάρχουν στιγμές απίστευτης τρυφερότητας και ευαισθησίας στο έργο της Lucy Maurice. Σύντομο και γλυκό, συνδιάζει αξιαγάπητους χαρακτήρες με βαθιά εσωτερική ματιά…» Time out London newspaper

Σκηνοθεσία: Νάντια Σπηλιωτοπούλου

Βοηθός Σκηνοθέτη: Δέσποινα Ψαροπούλου

Παίζουν: Κατερίνα Χάσκα, Νεκταρία Χουβαρδά

Σκηνικά - Κοστούμια: Βάλια Πιτσούνη

Μουσική επιμέλεια : Χάρης Φλέουρας , Νάντια Σπηλιωτοπούλου

Μετάφρασή: Νάντια Σπηλιωτοπούλου

Προγραμματισμένη πρεμιέρα 03/12/14

Διάρκεια παράστασης: 80 λεπτά
Τιμές εισιτηρίων: 10€, 5€ (φοιτητικά, ΑΜΕΑ, πολύτεκνοι, άνω των 65, ομαδικά, κάτοχοι κάρτας ΟΑΕΔ)

Διάρκεια παραστασεων: Τον Δεκέμβριο κάθε Τετάρτη και ώρα 21:00. Τον Ιανουάριο κάθε Τετάρτη και ώρα 19:00 για 8 παραστάσεις (Στις 24/12 και στις 31/12 δεν θα πραγματοποιηθεί παράσταση)

Θέατρο Άβατον
Ευπατρίδων 3
Γκάζι, Αθήνα
100 μ. από το μετρό Κεραμεικός

ΠΑΡΑΜΥΘΟ-ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ στο Ναύπλιο.

 
Μαραθώνιος Αφήγησης Παραμυθιών θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 18 Ιανουαρίου στο Ναύπλιο. Αφηγητές οι μεταπτυχιακοί φοιτητές του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών. Η εκδήλωση είναι ανοιχτή  και αποτελεί μια προσφορά του Μεταπτυχιακού Προγράμματος του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου 

ΠΑΡΑΜΥΘΟ-ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ

Κυριακή 18 Ιανουαρίου
Είσοδος κάθε μισή ώρα.
Διάρκεια 11:00-17:00.
Αίθουσα Λήδας Τασοπούλου.
Ναύπλιο 

Στρουμφάκια «Ενωμένα» παραπλανΗμένα…και άλλοι μύθοι…απο την Νικολέττα Βλαβιανού

 Εν όψει των εκλογών του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών (05/05/14) η Νικολέττα Βλαβιανου -πρώην αντιπρόεδρος του ΣΕΗ και πρόεδρος του Οργανισμού Εταιρικών Θιάσων- κοινοποίησε εχτές στην προσωπική της σελίδα στο facebook ένα αλληγορικό παραμύθι: 

 

"Στρουμφάκια «Ενωμένα» παραπλανΗμένα… και άλλοι μύθοι…"

 απο την Νικολέττα Βλαβιανού

 

Μια φορά κι ένα καιρό στην κοντινή Στρουμφοχώρα, τα στρουμφάκια μαζεύτηκαν και αποφάσισαν να κατέβουν στις εκλογές του στρουμφοσωματείου Σ.Ε.Η.
Τα μπλε προσωπάκια κοκκίνισαν από έξαψη και ενθουσιασμό. Κάλεσαν κι άλλα στρουμφάκια που ήταν μόνα και αφημένα στην τύχη τους και… ω! του θαύματος κέρδισαν τις εκλογές. Μα μέσα στη χαρά της νίκης δεν πρόσεξαν τις παγίδες, δεν ήταν και συνηθισμένα απ’ αυτά κι έτσι η συνέχεια ήταν πικρή.
Ο κακός Δρακουμέλ είχε στείλει τον ανιψιό του τον φοβερό κατάσκοπο Φραγκουμέλ, ο οποίος αφού «έφαγε» πέντε – έξι στρουμφάκια (που είχαν περισσότερες ψήφους απ’ αυτόν) πήρε ηγετική θέση στο πλάι της βασίλισσας Ντάμα Κούπα (ανιψιά της άλλης βασίλισσας απ’ την «Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων».) Και η οποία είχε μια φοβερή μανία με τα επίπεδα (!). Δεν ήθελε κανέναν στο «επίπεδό» της, το οποίο σημειωτέον ήταν πτυσσόμενο, έτσι ώστε να το στήνει παντού και ν’ ανεβαίνει πάνω του όποτε ήθελε… Κι έτσι άρχισε η θητεία διοίκησης του Στρουμφοσωματείου από την Ντάμα Κούπα και τον πιστό Φραγκουμέλ. Αφού αποδιοργάνωσαν κι έφεραν σε απελπισία με τις αλλοπρόσαλλες προτάσεις τους -που θύμιζαν χρησμούς Πυθίας- όλο το διοικητικό συμβούλιο αλλά και το ίδιο το Στρουμφοχωριό που σύμβαση είχε και σύμβαση πια δεν είχε και ούτε προσπάθειες προς αυτή την κατεύθυνση γίνονταν… τα στρουμφάκια ψόφαγαν στην πείνα και λοιμός έπεφτε στο χωριό και γιατρό δεν είχαν γιατί που να βρεθούν τα ένσημα.
Η βασίλισσα Ντάμα Κούπα και ο Φραγκουμέλ παίρνοντας διαταγές απ’ τον θείο Δρακουμέλ, άρχισαν να ξεπαστρεύουν τα στρουμφάκια της παρέας τους για να μην έχουν αντίλογο και αντιπολίτευση. Κι έτσι όσα στρουμφάκια σήκωναν το χέρι και μάλιστα το αριστερό για να διαμαρτυρηθούν ήταν καταδικασμένα…
Η βασίλισσα φώναζε γυρνώντας γύρω – γύρω, «Κόψτε τους το κεφάλι!»,
«Κόψτε τους το κεφάλι!», ενώ ο ήλιος λαμπύριζε στα βαμμένα της νύχια, (ακριβώς όπως η θεία της στην «Αλίκη».)
Αφού να φανταστείτε μια μέρα ένα στρουμφάκι σήκωσε τ’ αριστερό χέρι να ξυστεί και η βασίλισσα αμέσως ούρλιαξε, «Κόψτε του το κεφάλι!», «Κόψτε του το κεφάλι!»
και του το έκοψαν!...
Μια στρουμφίτα την ψιλογλίτωσε γιατί μυρίστηκε από νωρίς τι ρόλο βάραγε ο Φραγκουμέλ και βασίλισσα και το φώναζε στα άλλα τα στρουμφάκια, μα εκείνα δεν άκουγαν κι ένα περίεργο πράγμα. Όσο φώναζε αυτή, τόσο κλείνανε τ’ αυτιά τους αυτά… Μετά βέβαια είπαν ότι η στρουμφίτα είχε δίκιο αλλά δεν τα έλεγε με τρόπο κατανοητό(!)… μπλέ – ξιμοοο!!! Και η στρουμφίτα την κοπάνησε γιατί μάλλιασε η γλώσσα της και κατάλαβε πως όσο και να μιλάς, αν τα στρουμφάκια έχουν καρότα στ’ αυτιά, δεν ακούνε… και αυτοεξορίστηκε στην τροπική χώρα του Ο.Ε.Θ. κι έφτιαξε με κάτι άλλα πολύχρωμα και κυρίως κόκκινα στρουμφάκια ένα Φεστιβάλ και βόηθησαν όλοι μαζί κι έτσι εξήντα στρουμφάκι που είχαν γρίπη, έβαλαν ένσημα για τον γιατρό… και σώθηκαν. 

Και ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και άντε πάλι εκλογές…
Η βασίλισσα με το πτυσσόμενο επίπεδό της και ο Φραγκουμέλ μαζί με τον θείο Δρακουμέλ (ήταν κι ο Μαυρογιαλούρος εκεί δίπλα)αποφάσισαν να ξανακατέβουν σε εκλογές και να κόψουν το κεφάλι σε όλα τα στρουμφάκια που δεν τους κάθονται…
Κι άναψε το τηλεφωνικό κέντρο του Στρουμφοχωριού και παρακάλαγαν και υπόσχονταν ότι θα κάνουν παραλία στο ορεινό Στρουμφοχωριό και παραπλάνησαν για μια ακόμα φορά κάποια άλλα στρουμφάκια που δεν είχαν κάνει ποτέ μπάνιο στη θάλασσα και δεν ήξεραν από καρχαρίες (βλέπε Μαυρογιαλούρος), κι έτσι έφτιαξαν πάλι ψηφοδέλτιο, αλλά με προσοχή μεγάλη, μην τους βγει καμιά στρουμφίτα και τους χαλάσει πάλι την μαγιά…
Ευτυχώς όμως πολλά «Ενωμένα» στρουμφάκια άρχισαν να κοκκινίζουν απ’ το κακό τους για την ανικανότητα που βασιλεύει στο βασίλειο της Ντάμα Κούπα και ενώθηκαν με άλλα κόκκινα στρουμφάκια που εργάζονται στη Δ.Ε.Η κι έτσι το Στρουμφοχωριό άρχισε να θυμίζει πασχαλιάτικο αυγό…
Κι ο Δρακουμέλ στο Υπουργείο τρέμει και τραβάει το αυτί του Φραγκουμέλ, (είναι πιο μακρύ το δεξί) κι η βασίλισσα δέχεται επιπλήξεις από την φίλη της τη βασίλισσα της Πεεθοχώρας που τρέμει τα κόκκινα στρουμφάκια γιατί θέλουν σύμβαση κι έχουν δόντια και νύχια λιονταριού άμα τσαντιστούν.
Και η στρουμφίτα φωνάζει πάλι στα παραπλανημένα στρουμφάκια να μην χάφτουν μύγες και υποσχέσεις για συνελεύσεις και ομαδικές αποφάσεις και να βγάλουν τα καρότα από τ’ αυτιά. Και ν’ αφήσουν τα επίπεδα ήσυχα γιατί μας έπεσε «ο ουρανός στο κεφάλι» πια… Και κάθεται απελπισμένη κι εκεί που σκέφτεται, αναβοσβήνει η Δ.Ε.Η. το φως και θυμάται τα άλλα τα κόκκινα στρουμφάκια, που έχουν νύχια και δόντια λιονταριού άμα τσαντιστούν και που τώρα είναι πολύ τσαντισμένα και αναρωτιέται μήπως είναι καιρός να τα ρίξουμε στον αγώνα να κυνηγήσουν τον κακό Δρακουμέλ στο Υπουργείο και την βασίλισσα της Πεεθοχώρας για να μας φέρουν πίσω τη σύμβαση;… μπας και δούμε άσπρη μέρα στο Στρουμφοχωριό!

Ηθικό δίδαγμα και κοινή λογική:

Όταν έχεις να κάνεις με λύκους δε βάζεις τα πρόβατα μπροστά γιατί θα τα φάνε κι όταν υπάρχει υψηλή τάση στρουμφάκι δεν πιάνεις το ρεύμα με γυμνά χέρια, αφήνεις το θέμα στον ειδικό…
Καλή ψήφο με σύνεση, σκέψη και χωρίς συναισθηματισμούς.
Και πρώτα απ’ όλα το καλό του κλάδου.
 

Στρουμφίτα.

Ντον Τζοβάννι του Μότσαρτ. Είσοδος ελεύθερη

Όπερα της βαλίτσας με δωρέα από το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος

Βόλφγκανγκ Αμαντέ Μότσαρτ

Ντον Τζοβάννι

30 Απριλίου 2014

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ "ΜΑΝΟΣ ΛΟΪΖΟΣ", ΝΙΚΑΙΑ

Ώρα έναρξης: 20.00

Είσοδος ελεύθερη με δελτία προτεραιότητας τα οποία θα ξεκινήσουν να διανέμονται μια ώρα πριν την έναρξη της παράστασης, στην είσοδο του Πολιτιστικού Χώρου "Μάνος Λοΐζος".

Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Ευκλείδης
Σκηνικά: Βασιλική Παπαδοπούλου

Κοστούμια: Νατάσσα Δημητρίου

Φωτισμοί: Σπύρος Τζώρας

Μουσικολογική επιμέλεια: Δημήτρης Γιάκας

Πιάνο: Φρίξος Μόρτζος

Ντον Τζοβάννι: Διονύσης Τσαντίνης

Διοικητής/Μαζέττο: Γιώργος Ρούπας

Ντόννα Άννα: Άννα Στυλιανάκη

Ντον Οττάβιο: Χρήστος Κεχρής

Ντόννα Ελβίρα: Τζούλια Σουγλάκου

Λεπορέλλο: Βαγγέλης Μανιάτης

Tσερλίνα: Μυρσίνη Μαργαρίτη

Πολιτιστικός Χώρος "Μάνος Λοΐζος" (Θηβών 245, Νίκαια, τηλ.: 210 4936680 & 210 4838374)

Η Εθνική Λυρική Σκηνή παρουσιάζει τον θρυλικό Ντον Τζοβάννι του Μότσαρτ με τη μορφή της «Όπερας της Βαλίτσας», μια δράση που έχει αγκαλιάσει το κοινό τα τελευταία δύο χρόνια, σε όλη την Ελλάδα. Πρόκειται για μια ευέλικτη και αεικίνητη παραγωγή όπερας, η οποία παρουσιάζεται σε απρόσμενους χώρους, εκτός παραδοσιακών θεάτρων, με συνοδεία πιάνου και με τους καταξιωμένους πρωταγωνιστές της ΕΛΣ.
Με δωρεά από το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος στο πλαίσιο των εκδηλώσεων «Ταξίδι προς το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος»

Η σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Ευκλείδη σκιαγραφεί τα περίπλοκα κίνητρα των ηρώων τους οποίους βγάζει από το ροκοκό κάδρο που ορίζει το λιμπρέτο και τους τοποθετεί στη σημερινή εποχή. Ο σκηνοθέτης έχει παρουσιάσει δουλειές του στην Εθνική Λυρική Σκηνή, στο Φεστιβάλ Αθηνών, στη βερολινέζικη Neuköllner Oper, στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, στην Όπερα Θεσσαλονίκης, στις Όπερες των Ζητιάνων κ.ά.

Η «Όπερα της Βαλίτσας» ξεκίνησε το 2011 από την Εθνική Λυρική Σκηνή σαν μια καλλιτεχνική δράση που είχε κύριο σκοπό να συναντήσει και να γοητεύσει ένα νέο κοινό, μυώντας το στο μαγικό κόσμο της όπερας και του λυρικού ρεπερτορίου. Η παραγωγή της «Όπερας της Βαλίτσας» είναι ευέλικτη και ταξιδεύει σε απρόσμενους χώρους (πνευματικά κέντρα, μουσεία, βιβλιοθήκες και αρχαιολογικούς χώρους) με τη συνοδεία των εξαιρετικών τραγουδιστών της ΕΛΣ, με ένα πιάνο αντί για ορχήστρα και όλα της τα σκηνικά... μέσα σε μια βαλίτσα.

Η νέα παραγωγή της «Όπερας της Βαλίτσας» διηγείται την ιστορία του Ισπανού ευγενούς Ντον Τζοβάννι, του βλάσφημου άντρα που οι άνδρες θαυμάζουν για το θάρρος του και οι γυναίκες για τη σκανδαλώδη φήμη του. Ο Ντον Τζοβάννι μοιάζει ένας άνθρωπος χωρίς αισθήματα, χωρίς συμπόνια, χωρίς αίσθηση του δικαίου. Ταυτόχρονα όμως ενσαρκώνει τις αξίες του Διαφωτισμού και του ορθού λόγου, του ανθρώπου που είναι κύριος του εαυτού του και των επιθυμιών του, που ορίζει τη μοίρα του και δεν στέκεται πλέον με φόβο απέναντι στο Θεό. 

   
Ο σκηνοθέτης της παράστασης, Αλέξανδρος Ευκλείδης σημειώνει:

«Ο Ντον Τζοβάννι ανήκει στον στενό πυρήνα του φανταστικού μουσείου αριστουργημάτων του σύγχρονου Δυτικού πολιτισμού, κάπου ανάμεσα στην Καπέλα Σιξτίνα, την Θεία Κωμωδία, το Έγκλημα και τιμωρία, την 9η Συμφωνία του Μπετόβεν και το Περιμένοντας τον Γκοντό του Μπέκετ. Ωστόσο, παρόλο το μεγαλείο με το οποίο τον έχουμε επενδύσει, ο Ντον Τζοβάννι γράφτηκε για μια σκηνή εξαιρετικά μικρών διαστάσεων και ως κωμωδία. Η σμίκρυνση των μεγεθών και η επιστροφή στον κωμικό χαρακτήρα του έργου υπήρξαν, στην παράσταση της «Όπερας της Βαλίτσας», οι δύο βασικοί στόχοι μέσα από τους οποίους αναδεικνύονται στοιχεία του έργου, που ο συνήθης γιγαντισμός των παραστάσεων υποβαθμίζει. Αν και χρειάστηκε να παραλείψουμε μεγάλο μέρος του μουσικού υλικού, για να φτάσουμε σε μία λογική για τις συνθήκες διάρκεια, τα μουσικά επιχειρήματα του Μότσαρτ φτάνουν ατόφια στον θεατή. Η παράστασή μας δεν είναι από αυτές που έχουν άποψη για το έργο. Επιχειρούμε περισσότερο να αναδείξουμε τα κίνητρα των χαρακτήρων που περιστοιχίζουν την αδιαμφισβήτητα κεντρική μορφή του έργου, τον Ντον Τζοβάννι. Ο Μότσαρτ, με το μνημειώδες μουσικοθεατρικό του χιούμορ, προίκισε τα πρόσωπά του με έναν αδιανόητο πλούτο χαρακτηρολογικών λεπτομερειών,τις οποίες επιχειρούμε να διαβάσουμε με παιγνιώδη τρόπο, συμπληρώνοντας στην ευαισθησία του 18ου αιώνα δικές μας πινελιές, αναγνωρίσιμες στον σημερινό θεατή. Η παράστασή μας, επίσης, δεν συνδιαλέγεται με τη μεταφυσική, όπως συχνά συμβαίνει σε παραστάσεις του έργου. Διαβάζει τους χαρακτήρες στο εδώ και στο τώρα κι ήταν αυτός ο λόγος που θελήσαμε να τους βγάλουμε από το ροκοκό τους κάδρο για να τους προσγειώσουμε στη σύγχρονη εποχή: όχι για να τους οικειοποιηθούμε, αλλά για να τους καταλάβουμε».

Η παράσταση πραγματοποιείται με τη δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος στο πλαίσιο των εκδηλώσεων «Ταξίδι προς το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος».

Σε συνεργασία με την Εθνική Λυρική Σκηνή και την Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος και σημείο αφετηρίας των δράσεων τις δημοτικές βιβλιοθήκες Αθήνας, Ηλιούπολης, Χαϊδαρίου, Χαλανδρίου και Κερατσινίου-Δραπετσώνας, το πρόγραμμα περιλαμβάνει εκτός από τις παραστάσεις της «Όπερας της Βαλίτσας», αναγνώσεις αγαπημένων βιβλίων από δημοφιλείς καλλιτέχνες, εργαστήρια νέων για τη δημιουργία ψηφιακών ταινιών μικρού μήκους, δράσεις ευαισθητοποίησης του κοινού για τους χώρους πρασίνου σε συνεργασία με τη μη κερδοσκοπική οργάνωση WWF, καθώς και εργαστήρια ρητορικής (debate) επικεντρωμένα στους προβληματισμούς των σημερινών νέων.

Είναι η πρώτη φορά που οι τρεις λειτουργικές πτυχές του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ) αναφορικά με τις καλλιτεχνικές προοπτικές της ΕΛΣ στις νέες εγκαταστάσεις, την κοινωνική διάσταση της Εθνικής Βιβλιοθήκης και την περιβαλλοντική ταυτότητα του Πάρκου Σταύρος Νιάρχος θα συναντηθούν σε κοινές δράσεις και θα έρθουν σε διάλογο.

O Nτον Τζοβάννι με μια ματιά

Ο συνθέτης / Οι περισσότεροι αισθανόμαστε μεγάλη οικειότητα με τον Μότσαρτ, ίσως επειδή σε πρώτο επίπεδο αρκετές συνθέσεις του ηχούν ευχάριστα. Ωστόσο, οι παρεξηγήσεις -που έχουν αποκτήσει ισχύ κοινών τόπων- έχουν πλάσει μια εικόνα αρκετά διαφορετική από την πραγματικότητα. Ήδη από τον 19ο αιώνα, στο πλαίσιο αγιοποίησης του συνθέτη, ξεκίνησαν παραποιήσεις που αλλοίωσαν ακόμα και το όνομά του.  Έτσι υιοθετήθηκε το πομπώδες Αμαντέους, που ο ίδιος χρησιμοποιούσε σπάνια και μόνο αστειευόμενος, αντί του Αμαντέ (Αmadé) ή του Αμαντέο (Amadeo), με τα οποία υπέγραφε συνήθως. Μέχρι τις μέρες μας οι στρεβλώσεις διαιωνίζονται μέσα από δημοφιλείς αναγνώσεις, π.χ. κινηματογραφικές ταινίες. Σήμερα πλέον δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Μότσαρτ υπήρξε ένας διανοούμενος, μια από τις σημαντικότερες, τις πιο ανήσυχες και ενδιαφέρουσες προσωπικότητες της εποχής του: ήταν χαρισματικός, ευαίσθητος, με υψηλά ιδανικά. Η σύγχρονη μουσικολογική έρευνα προσθέτει καθημερινά ψηφίδες σε ένα πορτρέτο στο οποίο διαρκώς αποκαλύπτονται νέες, όλο και πιο συναρπαστικές όψεις.      

Το έργο / Ο Ντον Τζοβάννι έχει δύο πράξεις. Το ποιητικό κείμενο του Λορέντσο ντα Πόντε βασίστηκε σε προγενέστερο του Τζοβάννι Μπερτάτι για την όπερα του Τζουζέππε Γκατσανίγκα Ντον Τζοβάννι ή Ο πέτρινος συνδαιτυμόνας, που πρωτοπαρουσιάστηκε στη Βενετία το 1787. Η υπόθεση αφορά τις ερωτικές περιπέτειες του ακόλαστου Ισπανού ευγενούς Ντον Τζοβάννι. Σε μια από αυτές αποπειράται να βιάσει την Ντόννα Άννα. Προσπαθώντας να διαφύγει, σκοτώνει τον πατέρα της. Τότε αυτός έρχεται να πάρει εκδίκηση από τον κόσμο των νεκρών. Καθώς ο Ντον Τζοβάννι δεν μετανοεί για όσα έχει πράξει, οδηγείται στην Κόλαση. Η όπερα ολοκληρώνεται με το αυτονόητο για την εποχή ηθικό δίδαγμα.

Πρεμιέρες / Ο Ντον Τζοβάννι ακούστηκε για πρώτη φορά στην Πράγα στις 29 Οκτωβρίου 1787. Για τη βιεννέζικη πρεμιέρα (7 Μαΐου 1788) ο Μότσαρτ προσάρμοσε την παρτιτούρα στους νέους τραγουδιστές, συνέθεσε επιπροσθέτως ορισμένα μουσικά μέρη και αφαίρεσε άλλα. Σήμερα η όπερα δίδεται συνήθως σε μορφή που συνδυάζει τις δύο εκδοχές.
Η Εθνική Λυρική Σκηνή περιέλαβε τον Ντον Τζοβάννι στο ρεπερτόριό της στις 20 Μαρτίου 1962, η μουσική διεύθυνση της παράστασης ήταν του Αντίοχου Ευαγγελάτου. Η εκδοχή που παρουσιάζεται στην παράσταση της «Όπερας της βαλίτσας» είναι συντομευμένη.

http://www.nationalopera.gr